Do podstawowych celów ochrony w obszarach chronionego krajobrazu należy:

• zachowanie cennych ekosystemów (zwłaszcza szczególnie rzadkich,
  jak np. torfowiska, murawy, starorzecza);
• zachowanie krajobrazu oraz ochrona powierzchni ziemi i tworów przyrody nieożywionej;
• ochrona elementów hydrosfery – zwłaszcza rzek, bagien i zasobów wód podziemnych;
• zachowanie stanowisk chronionych gatunków roślin, grzybów i zwierząt;
• zachowanie ciągłości i trwałości ekosystemów leśnych;
• utrzymanie ciągłości korytarzy ekologicznych;
• zachowanie wartości kulturowych.

Przedborski Obszar Chronionego Krajobrazu

Przedborski Obszar Chronionego Krajobrazu został utworzony Rozporządzeniem nr 55/2002 Wojewody Świętokrzyskiego z dnia 18 listopada 2002 r. w sprawie wyznaczenia Przedborskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu (Dz. Urz. Woj. Święt. z 2002 r. nr 165, poz. 2056), zaś obecnie obowiązującą podstawą prawną jego istnienia jest Uchwała nr XLIX/885/14 Sejmiku Województwa Świętokrzyskiego z dnia 13 listopada 2014 r. w sprawie Przedborskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu (Dz. Urz. Woj. Święt. z 2014 r. poz. 3159). Powierzchnia tego obszaru pokrywa się z powierzchnią otuliny Przedborskiego Parku Krajobrazowego.

Obszar ten razem z Parkiem jest jednym z najcenniejszych przyrodniczo miejsc w tej części Polski. Cechuje się on dużą mozaiką krajobrazów. Centralną oś morfologiczną obszaru zajmuje Pasmo Przedborsko-Małogoskie zbudowane z wapieni górno-jurajskich oraz kredowych piaskowców, gdzie wysokości bezwzględne terenu przekraczają 250 m n.p.m. W części północnej. obszaru występują elementy typowe dla nizin: płaskie powierzchnie zbudowane z utworów wodnolodowcowych, rozległe zabagnione obniżenia oraz wyniesienia zbudowane z utworów jury dolnej. W strefie płd. występuje obniżenie Niecki Włoszczowskiej, przecięte dolinami rzek Pilicy i Czarnej Włoszczowskiej, gdzie na kredowym podłożu zalegają osady czwartorzędowe, w tym piaski przewiane w wydmach. Różnorodność warunków siedliskowych w obszarze sprawia silne zróżnicowanie i bogactwo szaty roślinnej. Teren ten w zasięgu działania Nadleśnictwa Włoszczowa charakteryzuje się głównie krajobrazem rolniczym i w niewielkim stopniu obejmuje ekosystemy leśne. Mimo to jest cennym uzupełnieniem dla Przedborskiego Parku Krajobrazowego, zwłaszcza w aspekcie krajobrazowym i kulturowym. Zlokalizowanych jest tu wiele zabytków architektonicznych głównie w miejscowościach Oleszno i Wola Świdzińska. Obszar ten stanowi również istotne zaplecze dla zagospodarowania turystycznego Parku.

Całkowita powierzchnia obszaru wynosi 13044,00 ha, z czego 2536,68 ha (19,4%) znajduje się w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Włoszczowa  a 243,59 ha (1,9%) na gruntach będących w jego zarządzie. Obszar obejmuje 1,6% wszystkich gruntów Nadleśnictwa. Składają się na nie kompleksy „Fryszerka” i część kompleksów „Chotów I”, „Chotów IV” oraz „Wola Świdzińska”  na północno- wschodnich i środkowych rejonach Nadleśnictwa.

      Włoszczowsko-Jędrzejowski Obszar Chronionego Krajobrazu

       Włoszczowsko-Jędrzejowski Obszar Chronionego Krajobrazu został utworzony Rozporządzeniem nr 12/95 Wojewody Kieleckiego z dnia 29 września 1995 r. w sprawie ustanowienia obszarów chronionego krajobrazu w województwie kieleckim (Dz. Urz. Woj. Kiel. z 1995 r., nr 21, poz 145), zaś jego obecną podstawą prawną jest Uchwała Nr XXXV/619/13 Sejmiku Województwa Świętokrzyskiego z dnia 23 września 2013 r. dotycząca wyznaczenia Włoszczowsko-Jędrzejowskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu (Dz. Urz. Woj. Święt. z 2013 r. poz. 3311).

       Włoszczowsko-Jędrzejowski Obszar Chronionego Krajobrazu znajduje się w obrębie Niecki Włoszczowskiej oraz Płaskowyżu Jędrzejowskiego, wchodzących w skład kredowej Niecki Nidziańskiej. Obszar obejmuje znaczną część zlewni Pilicy i Nidy, jak też jednego z głównych zbiorników wód podziemnych, dlatego na pierwszy plan wysuwają się jego funkcje wodochronne. Szczególne miejsce w Obszarze zajmują, występujące tu na stosunkowo dużych powierzchniach, olsy, łęgi oraz bory wilgotne i bagienne. Nieocenioną wartość wodochronną posiadają także spotykane tu różnego rodzaju torfowiska. Siedliska te przeplatają się z płatami borów sosnowych. Liczne, znacznej wielkości kompleksy leśne stanowią ostoję dla wielu rzadkich gatunków roślin – m. in. pełnika europejskiego, ciemiężycy zielonej, kosaćca syberyjskiego, lepiężnika białego oraz długosza królewskiego. Roślinność szuwarowo-bagienna dolin rzecznych oraz liczne stawy i torfowiska stwarzają odpowiednie biotopy dla ptaków wodno-błotnych. Bogactwo przyrodnicze uzupełniają walory kulturowe, takie jak liczne kościoły (w tym drewniane), rezydencje, dwory
i założenia dworsko-pałacowe. Liczne są tu także miejsca pamięci narodowej. Roślinność jest tu dość zróżnicowana, determinują ją głównie warunki fizjograficzne oraz wilgotnościowe, na które zdecydowany wpływ ma silnie rozwinięta sieć wielu niewielkich cieków wodnych przecinających cały obszar. Występują tu zbiorowiska leśne, torfowiskowe, wodne i szuwarowe, które w całości mają istotne znaczenie dla ochronności wód, jak również kształtowania klimatu. Mozaikowość warunków siedliskowych wpływa na dużą różnorodność biologiczną, występuje tu wiele gatunków roślin i zwierząt, w tym gatunków rzadkich i chronionych.

Całkowita powierzchnia obszaru wynosi 70389,00 ha, z czego 26713,05 ha (38%) znajduje się w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Włoszczowa a 10540,00 (15%) na gruntach będących w jego zarządzie. Obszar obejmuje aż 71,5% wszystkich gruntów Nadleśnictwa. Składa się na nie większość kompleksów leśnych położonych w południowej, zachodniej oraz części wschodniej Nadleśnictwa.

      Konecko-Łopuszniański Obszar Chronionego Krajobrazu

       Konecko-Łopuszniański Obszar Chronionego Krajobrazu został utworzony Rozporządzeniem nr 12/95 Wojewody Kieleckiego z dnia 29 września 1995 r. w sprawie ustanowienia obszarów chronionego krajobrazu w województwie kieleckim (Dz. Urz. Woj. Kiel. z 1995 r., nr 21, poz. 145), zaś jego obecną podstawą prawną jest Uchwała Nr XXXV/616/13 Sejmiku Województwa Świętokrzyskiego z dnia 23 września 2013 r. dotycząca wyznaczenia Konecko-Łopuszniańskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu (Dz. Urz. Woj. Święt. z 2013 r. poz. 3308).

       Jest to rozległy obszar, gdzie  prawie 50% powierzchni terenu zajmują duże kompleksy leśne o charakterze naturalnym z wielogatunkowymi drzewostanami, z przewagą jodły i sosny,
z domieszką dębu, świerka, buka i grabu (Lasy Koneckie, Lasy Radoszyckie). W północno-wschodniej i północnej części obszaru występują siedliska borowe. Na szczytach wydm i luźnych piaskach rosną suche sosnowe bory chrobotkowe. W dolinach rzek występują łęgi z jesionami
i olszą. W południowej części obszaru lasy są bardziej rozdrobnione i rozdzielone łąkami, wrzosowiskami i torfowiskami. W środkowej i południowej części OChK występują łąki wilgotne oraz duże obszary torfowisk niskich, a także przejściowych. Obszary te stanowią ważny regionalny wododziałowy węzeł hydrograficzny, gdzie biorą początek liczne rzeki zasilane przez często występujące tu źródła, młaki i wysięki. Położone są tutaj źródła prawobrzegowych dopływów Pilicy: Czarnej Koneckiej, Czarnej Włoszczowskiej, Nowej Czarnej, Czarnej Taraski
i Drzewiczki, a także stąd wypływają Radomka, Kamienna oraz Łośna-lewobrzeżny dopływ Białej Nidy. Ponadto obszar ten położony jest na terenie Głównych Zbiorników Wód Podziemnych (GZWP): Konecki i Zagnańsk. Dlatego najważniejszą funkcją tego obszaru jest ochrona wód podziemnych i powierzchniowych, a także jego rola klimatotwórcza i aerosanitarna, szczególnie dla poprawy jakości powietrza atmosferycznego. Dobra sieć komunikacyjna oraz walory przyrodnicze, krajobrazowe i kulturowe mogą stać się podstawą do rozwoju turystyki na tym terenie.

       Całkowita powierzchnia obszaru wynosi 98267,00 ha, z czego tylko 1281,70 ha (1,3%) znajduje się w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Włoszczowa a zaledwie 374,49 ha (0,4%) na gruntach będących w jego zarządzie. Obszar obejmuje 2,5% wszystkich gruntów Nadleśnictwa. Zajmuje on północno- wschodni skrawek Nadleśnictwa, obejmując część kompleksu leśnego „Lasocin”.