Pod względem geomorfologicznym ta cześć ,,Parku" należy do Pasma Przedborsko-Małogoskiego, Niecki Włoszczowskiej i Wzgórz Łopuszańskich. Obszar ten charakteryzuje się bogatą siecią hydrograficzną (Pilica i jej główny dopływ Czarna Włoszczowska).

Roślinność naczyniowa liczy tu ponad 600 gatunków, w tym wiele z pośród nich to gatunki rzadkie i prawnie chronione m. in.: cis pospolity  (Taxus baccata), wierzba borówkolistna (Salix myrtilloides), wiśnia karłowata (Prunus fruticosa), wawrzynek wilczełyko (Daphne mezereum), pełnik europejski (Trolius europaeus), zawilec wielokwiatowy (Anemone sylvestris), dziewięćsił bezłodygowy (Carlina acaulis), kosaciec syberyjski (Iris sybirica), orlik pospolity(Aquilegia vulgaris).Znaleźć tu można nieliczne w Polsce środkowej – stanowiska roślinności kserotermicznej i torfowiskowej.

Na obszarze ,,Parku" występuje wiele rzadkich gatunków zwierząt w tym: owady – paź królowej (Papilio machaon), tęcznik mniejszy (Calosoma iquisitor), borodziej próchnik (Ergates faber); płazy – traszka zwyczajna (Triturus vulgaris), kumak nizinny (Bombina bombina), rzekotka drzewna (Hyla arborea); gady – jaszczurka zwinka (Lacera agilis), jaszczurka żyworodna (Lacera vivipara), padalec zwyczajny (Anguis fragilis), żmija zygzakowata (Vipera berus); ptaki – bocian czarny (Ciconia nigra), bąk (Botaurus stellaris), orlik krzykliwy (Aquila pomarina), cietrzew (Tetrao tetrix), derkacz (Crex crex); ssaki –  rzęsorek rzeczek (Neomys fodiens), nocek duży (Myotis myotis), gacek wielkouch (Plecotus auritus); oraz wiele innych.W zasięgu „Parku" znajduje się rezerwat leśny „Oleszno", obszary proponowanych rezerwatów przyrody (rez. „Ewelinów" oraz poszerzenie rezerwatu „Oleszno"), kompleks lasu grądowego na północny wschód od Woli Świdzińskiej, kompleks lasu grądowego na wschód od Ewelinowa, murawy kserotermiczne na północ od Oleszna, bagienne lasy nad rzeką Czarną, doliny rzek: Pilicy i Czarnej Włoszczowskiej.

Walory krajobrazowe tego terenu podkreślają liczne zabytki kultury słowiańskiej (miejscowość Zabrody), jak również mało zmieniony w wielu wsiach charakter zabudowy z zachowanym historycznym układem architektury drewnianej w stylu charakterystycznym dla regionu świętokrzyskiego.